Choruję na potrójnie ujemnego raka piersi. Szansą dla mnie jest immunoterapia, która znacząco zmniejszy ryzyko nawrotu choroby i przerzutów. Niestety, nie jest ona refundowana. Koszty terapii są ogromne.

Od 2020 r. prowadzę nierówną walkę z rakiem jajnika. Jak dotąd wszelkie metody leczenia w Polsce zawiodły. Potrzebuję 950 000 zł na leczenie w Izraelu. Zrobię wszystko, by żyć z moją rodziną i cieszyć się cudnymi wnukami.

Mam nadzieję, że kiedyś nadejdzie dzień, w którym będę mogła celebrować z rodziną moje zwycięstwo nad chorobą i spełnić moje marzenie o odwiedzeniu, niezwiedzonych jeszcze zakątków Polski. – Małgorzata Krop

Leczenie jest dla mnie bardzo kosztowne, miesięczna kuracja obecnie wynosi 5 tysięcy złotych. Dlatego proszę Was kochani o wsparcie finansowe, abym mogła nadal żyć i wychowywać moje dzieci.

Wierzę w cuda i całkowite wyzdrowienie. Chcę być zdrowa, cieszyć się każdą chwilą życia i pomagać innym. – Małgorzata Sałamacha

Do niedawna pracował jako inżynier energetyk i odnosił sukcesy w swoim zawodzie. Jest ojcem trójki małych dzieci, które bardzo kocha i poświęca im prawie cały swój wolny czas. Teraz Taras potrzebuje wsparcia bardziej niż kiedykolwiek.

Ostatni rok spowodował przewartościowanie życiowych priorytetów i tak naprawdę nie marzę już o niczym innym, tylko o mojej starej codzienności, kiedy nie musiałam się martwić o jutro.

Wierzę, że jeszcze mam trochę do zrobienia i nie zamierzam się poddawać. Tej zimy zrealizowałam jeden z planów i… zjechałam na snowboardzie dzięki posiadanej protezie! Nie byłoby to możliwe, gdyby nie stała rehebilitacja, na którą niezmiennie potrzebuję środków.

Na pierwsze dawki leku wydałam ponad 30 000 zł, ponieważ początkowo lek ten był nierefundowany. Na szczęście od lipca Keytruda jest na liście leków refundowanych. Wierzę, że dzięki temu mam szansę na nowe, spokojne życie.

Moja żona Marta ma raka woreczka żółciowego z licznymi przerzutami do płuc, węzłów chłonnych i jelit. Walczy, a ja staram się ją przy tym wspierać, jak mogę najlepiej. Znamy się, odkąd skończyliśmy 17 lat, a w styczniu minęła 30-sta rocznica naszego ślubu. Nie poddam się, bo mamy jeszcze wiele marzeń do spełnienia.

Nigdy nie myślałam, że będę zmuszona prosić o wsparcie, ale los rzucił mi tak podkręconą piłkę, że nie obejdę się bez niego. Nawet najmniejsza kwota zbliża mnie do celu. Każda przekazana złotówka i każda podana dawka leku oznacza szybszy powrót do zdrowia.

W 2017 roku mając 49 lat usłyszałam diagnozę: złośliwy rak jajnika (mutacja BRCA 1) z przerzutami do płuc, otrzewnej i na wątrobę. Prognozowano mi 2 lata życia. Początki były bardzo trudne i bolesne. Z dnia na dzień podupadłam na zdrowiu, zarówno psychicznie jak i fizycznie.