Veronika ma zaledwie 11 lat, a już zmaga się z poważną chorobą. Marzy o tym, by znów móc cieszyć się zwyczajnym dzieciństwem. Choć jest krucha, delikatna, dobra i pełna ciepła, każdego dnia pokazuje siłę, która zawstydziłaby niejednego doświadczonego wojownika.

Jestem zwyczajną kobietą, mamą i żoną, która nagle musiała zmierzyć się z diagnozą, jakiej nikt się nie spodziewa. Każdego dnia robię wszystko, by zostać przy moich dzieciach jak najdłużej i mieć siłę na leczenie.

Mimo intensywnego leczenia – liczne operacje, chemioterapie i naświetlania, choroba wciąż nie ustępuje. Moim motorem napędowym jest rodzina, a w szczególności mąż. Chciałabym jak najdłużej być z nimi i realizować swoje marzenia.

Od niedawna zmagam się z najtrudniejszym wrogiem – rakiem przełyku, który wywrócił mój świat i życie moich bliskich do góry nogami. Aby móc dalej cieszyć się życiem i pracą z dziećmi, która jest moją pasją, potrzebuję Waszego wsparcia. Wierzę, że odzyskam zdrowie i wrócę do wszystkiego, co przed chorobą dodawało mi skrzydeł.

Złośliwy nowotwór piersi zmienił całe moje życie. Mimo intensywnego leczenia wciąż potrzebuję specjalistycznej terapii i kosztownych badań. Każde wsparcie przybliża mnie do zdrowia i szansy na spokojne życie z rodziną.

Nasz ukochany Konrad Wieczorek odszedł 31 marca 2025 roku. Mimo leczenia, choroba okazała się bezlitosna. Prosimy o pomoc w pokryciu zaległych kosztów leczenia oraz pochówku. Każde wsparcie w tym trudnym czasie jest dla naszej rodziny nieocenione.

Mam zadanie do wykonania „pokonać intruza”, ponieważ mam dla kogo żyć. Kocham moją pracę, jestem wsparciem dla każdego pacjenta, którego spotkam na swojej drodze. Od wielu lat dzielę się także wiedzą i doświadczeniem w pracy ze studentami. Moja misja jeszcze się nie skończyła…

Chcę wrócić do zdrowia, aby wspierać moją żonę i córkę, patrzeć jak moje wnuki dorastają. Jestem im potrzebny. Chciałbym wrócić do pełnej sprawności, odzyskać energię i radość życia, aby móc się nimi dzielić z rodziną i przyjaciółmi jak dawniej.

Dopiero teraz naprawdę czuję sens słów, że „mam dla kogo”. Dla bliskich, ale też dla siebie. Mam jeszcze tyle marzeń i pomysłów do realizacji… Choć już boję się planować.

Zdrowie jest bezcenne, ale leczenie wiąże się z ogromnymi kosztami. Od 4 lat zmagam się z chłoniakiem – chorobą, która odebrała mi codzienność i pochłania wszystkie oszczędności. Każda złotówka to krok bliżej do zdrowia. Proszę o wsparcie.