leczenie wspomagające (terapia immunologiczna), suplementacja

Mam na imię Monika, wkrótce kończę 34 lata. Zawsze byłam osobą pełną optymizmu i pozytywnie nastawioną do życia. Dobrą energię czerpałam ze spotkań z bliskimi oraz z ulubionych aktywności. Żyłam intensywnie, a moje dni były po brzegi wypełnione zadaniami. Te cechy bardzo pomogły mi, gdy na początku 2020 roku zdiagnozowano u mnie raka piersi. Do choroby podeszłam jak do wyzwania – potraktowałam ją jako zadanie do wykonania. Była to także lekcja, która skłoniła mnie do przyjrzenia się swojemu życiu, przewartościowania pewnych kwestii i wprowadzenia zmian. Przez cały okres leczenia wierzyłam, że jest to jedynie etap w moim życiu. Chociaż zdarzały się gorsze momenty, to jednak dzięki ogromemu wparciu ze strony rodziny, przyjaciół, a czasem także zupełnie obcych osób, potrafiłam szybko wrócić na ścieżkę optymizmu.

Zawsze bardzo dbałam o profilaktykę i regularnie wykonywałam różnego rodzaju badania. W lipcu 2019 roku podczas kontrolnego USG piersi wykryto u mnie torbiel. Jedynym zaleceniem lekarza była kontrola za rok. Torbiel jednak sukcesywnie się powiększała, dlatego nie czekając kolejnego roku, postanowiłam powtórzyć badanie i skonsultować wynik z innym lekarzem. Mimo że ani USG, ani biopsja cienkoigłowa nie wskazywały na zmiany nowotworowe, lekarz zalecił wycięcie torbieli. Prawdopodobnie decyzja o jej wycięciu okazała się dla mnie zbawienna, ponieważ badanie histopatologiczne wykazało, że w torbieli rozwijał się rak potrójnie ujemny, który charakteryzuje się bardzo agresywnym przebiegiem. Ponadto, badanie genetyczne wykazało, że jestem obciążona mutacją BRCA1. Początkowo zbagatelizowałam siłę przeciwnika i po kilku miesiącach od operacji pojawiła się wznowa w tej samej piersi. Niezbędne okazało się podjęcie zdecydowanych kroków. Pierwszym z nich była mastektomia, kolejnymi dwa rodzaje chemioterapii – łącznie 8 cykli. Przez cały ten okres wspierałam organizm leczeniem uzupełniającym – różnego rodzaju suplementami, witaminami – co pomagało w odbudowie odporności oraz łagodziło skutki uboczne chemioterapii. Przede mną ostatni krok: radioterapia.

Intensywne leczenie pozwoliło na zatrzymanie nowotworu, jednak w tej chwili niezwykle ważne jest wzmacnianie organizmu poprzez nierefundowaną terapię immunologiczną, która pociąga za sobą wysokie koszty. Przez ostatnie dwa lata próbowałam pokrywać koszty ze środków własnych, jednak zaczynają one przekraczać moje możliwości. Będę niezwykle wdzięczna za każdą pomoc, która pozwoli mi wrócić do pełni sił.

Mówienie publicznie o moich problemach jest czymś, co przychodzi mi wyjątkowo trudno. Mam jednak nadzieję, że opowiadając swoje historie przyczynimy się do wzrostu społecznej świadomości w zakresie chorób nowotworowych oraz skłonimy ludzi do profilaktyki zdrowotnej.

Monika można też wesprzeć przelewem na konto:

Wpłaty w obcych walutach

1,5%