leczenie wspomagające, konsultacje ze specjalistami, dojazdy

Właśnie minęło 30 lat naszego szczęśliwego małżeństwa i 50 lat mojego życia. No cóż, nie robię się młodsza 😉, więc czas na badania kontrolne. Poszłam na kontrolne badanie USG jamy brzusznej. Wynik badania postawił nasze spokojne rodzinne życie na głowie – na jajniku wykryto 8-centymetrowego guza. W ciągu miesiąca byłam już po radykalnej operacji, ale zanim do niej doszło, guz był już większy, na drugim jajniku kolejny a na okolicznych tkankach nacieki.

Wynik histopatologiczny niestety potwierdził nasze najgorsze obawy: mocno złośliwy nowotwór jajnika. Przeszłam półroczną chemioterapię. Na szczęście zabójczą dla raka, ale i niszczącą mnie. Uczę się żyć z jej konsekwencjami. W tej chwili najbardziej dokucza mi neuropatia, drętwe, bolące stopy, a każdy krok nasila ból.

Z NFZ jestem objęta leczeniem podtrzymującym, które ma powstrzymać tworzenie przerzutów. Niestety powstrzymuje też tworzenie się krwi. To nie koniec moich zmagań. Badania wykazały dużą ilość nowotworowych komórek macierzystych – czyli bardzo wysokie prawdopodobieństwo przerzutów.

Jestem świadoma, że każdy kolejny przerzut i kolejna dawka chemioterapii, to mniejsza szansa na przeżycie. Od początku choroby korzystam z nierefundowanych terapii wspomagających. Od maja zaczynam kolejną terapię, dającą szanse na pozbycie się źródła problemu – komórek macierzystych nowotworu jajnika. I tu pojawia się problem – koszty leczenia przekraczają nasze możliwości. Prywatne wizyty, badania, dojazdy, terapia, leki, suplementy to kwoty dla nas nieosiągalne. Na przykład koszt miesięczny jednego preparatu wzmacniającego krew to 1500 zł, a to kropla w morzu miesięcznych kosztów.

Od diagnozy minął rok i wiem, że między innymi dzięki Waszej pomocy nadal cieszę się życiem. Wstydzę się prosić o więcej, ale nie mogę czekać i nic nie robić.

Mam dla kogo żyć. Jesteśmy z mężem najlepszymi przyjaciółmi, po 30 wspólnych latach nadal uwielbiamy razem spędzać czas, zwiedzać, podróżować, cieszyć się przyrodą. Nie mogę zostawić Go samego. Jest reszta najbliższej rodziny, przyjaciele. To nie perspektywa śmierci jest dla mnie przykra, to konieczność rozstania z najbliższymi rozdziera serce. Kocham ludzi, lubię im pomagać i nadal chcę to robić. Jeżeli można zrobić cokolwiek, abym żyła, chcę spróbować.

Proszę o Twoją pomoc!

Sylwia można też wesprzeć przelewem na konto:

Wpłaty w obcych walutach

1,5%