Mój koszmar zaczął się w 2014 roku, kiedy to wyczułam guza w lewej piersi. Ten moment okazał się początkiem moich wieloletnich starć z chorobą, która do dzisiaj nie daje za wygraną. Diagnoza była szybka i zatrważająca – po standardowym USG, konsultacji onkologicznej i mammografii dowiedziałam się, że choruję na złośliwego raka piersi.

Leczenie zaczęłam od chemii. Konieczne było aż 6 kursów chemioterapii czerwonej, żeby zmniejszyć guz, który rósł w przerażająco szybkim tempie. Przeszłam przez operację oszczędzającą, radioterapię  oraz hormonoterapię. Cena trzymania nowotworu w ryzach była bardzo wysoka – chemia była bez wątpienia jednym z najbardziej wycieńczających okresów w moim życiu.

Wierzyłam, że ten czas, nawet jeśli trudny i przytłaczający, prowadzi mnie do zwycięstwa, triumfu nad chorobą. Niestety, myliłam się. Po hormonoterapii zostałam skonfrontowana z faktem wznowy. Obecnie jestem w trakcie chemii paliatywnej, którą mogę kontynuować nawet do końca życia.

Mierząc się z chorobą, będącą nieustannym zagrożeniem dla mojego życia, wykształciłam w sobie ogromną wolę walki. Chcę działać i samodzielnie szukać nowych rozwiązań. W tej chwili ważne dla mnie jest na przykład wzmocnienie organizmu, immunoterapia,  rehabilitacja i odpowiednia suplementacja.  To kroki, które mogą dać mi szansę na skuteczną walkę z chorobą, na cieszenie się życiem,  celebrowanie każdej chwili, spędzonej z moimi córkami. W tej chwili walczę o nasze wspólne szczęście, bo wierzę, że za jakiś czas nowotwór  stanie się tylko mglistym wspomnieniem, a pamięć o nim wymienię na nowe, beztroskie chwile, wolne od stresu, bólu i strachu.