Mam 29 lat, jestem żoną i mamą dwóch cudownych chłopców – 4-letniego Wojtka i 2,5-
letniego Krzysia. Zachorowałam na nowotwór w 2019 r. Będąc w 14. tygodniu ciąży, na
kontrolnej wizycie u ginekologa, dowiedziałam się o guzku w piersi. Diagnoza – nowotwór
złośliwy HER 2 dodatni. Leczenie, poród i operacja, wszystko, kiedy byłam w ciąży, okazały
się ogromnym wyzwaniem. Na szczęście szybko okazało się, że możliwe jest leczenie
chemioterapią, jednocześnie bezpieczne dla dziecka. W grudniu 2019 r. w 37. tygodniu ciąży
urodziłam zdrowego synka – Krzysia. Na stół operacyjny trafiłam tydzień po porodzie,
następnie przeszłam miesięczną radioterapię w ośrodku w Warszawie, z dala od bliskich.
Odbierając końcowe wyniki badań, myśleliśmy, że ta walka już za nami.
Nasza radość nie trwała jednak długo. W sierpniu 2021 r. mój mąż zaczął się gorzej czuć.
Badania wykazały, że powodem jest chłoniak złośliwy w śródpiersiu. Od września 2021 r. mąż
jest w trakcie leczenia.

Rok po diagnozie mojego męża, będąc na badaniach kontrolnych, dowiedziałam się o
wznowie mojej choroby. Guz w tej samej piersi, tym razem już z przerzutami do węzłów
chłonnych. Szybko okazało się, że możliwości leczenia mam ograniczone.  Szansę na
skuteczniejsze leczenie dają mi leki zwane podwójną blokadą HER2, które niestety w moim
przypadku nie są refundowane, a ich koszt jest poza naszym zasięgiem finansowym.  Po
chemioterapii czeka mnie również operacja odjęcia piersi wraz z węzłami chłonnymi, po
której będę potrzebować kosztowej rehabilitacji, aby wrócić do pełnej sprawności, która jest
niezwykle potrzebna przy dwóch żywiołowych maluchach.

Wierzę, że z Waszą pomocą uda mi się dokończyć kurację i pozbyć raka na dobre.
Chciałabym ze spokojną głową wrócić do normalnego życia, mieć siłę i możliwość wychować
synów i pokazać im świat.

Dziękuję!
Adrianna