leczenie wspomagające, suplementy, dojazdy

Nigdy nie spodziewałam się, że choroba może być aż tak podstępna. Do 2021 roku żyłam, ciesząc się życiem, które właśnie budowałam – kiedy los zdaje się być przychylny Twoim planom, ciężko jest dopuścić do siebie myśl, że cokolwiek mogłoby zaważyć na tej beztrosce i rodzinnym szczęściu. W październiku ubiegłego roku, podczas rutynowych badań, dowiedziałam się, że choruję na nowotwór złośliwy piersi z przerzutem do pachy.

Nie tak wyobrażałam sobie finał badań kontrolnych, nie spodziewałam się, że wracając do domu, będę zmagała się z takimi myślami, jakie towarzyszyły mi w tamtej chwili. Uzbrojona w wolę walki i miłość do bliskich zdecydowałam, że muszę działać.  Rozpoczęłam leczenie w Gliwicach – pierwszym krokiem była chemioterapia. Obecnie zakończyłam kurs chemii czerwonej, jestem w trakcie chemii białej  –  nieustannie mierzę się ze skutkami ubocznymi, które bywają trudne do zniesienia. Zmęczenie, ból i osłabienie są nieodłącznymi uczestnikami mojego leczenia. Jestem w stanie się z nimi zmagać, bo wierzę, że podejmowane kroki doprowadzą mnie do zwycięstwa nad chorobą.

Przede mną jeszcze długa droga, pełna nowych, równie obciążających wyzwań. W tej chwili wiem, że czeka mnie radioterapia, cykl kilku operacji oraz rehabilitacja. Spośród wszystkich operacji, którym muszę się poddać, usunięcie chorej piersi i węzłów chłonnych jest jedynym zabiegiem podlegającym refundacji.  Kolejne, choć tak istotne w procesie powrotu do zdrowia, muszę finansować z własnych środków. Cena, którą muszę płacić, by skutecznie przeciwstawiać się chorobie, jest wręcz absurdalna. Dieta, suplementy, leki oraz dojazdy z Opola do Gliwic generują koszty, przerastające nasze możliwości – zwłaszcza teraz, gdy leczenie koliduje z moją aktywnością zawodową.

Znajduję się w bardzo ważnym punkcie mojego życia, od 8 lat jestem szczęśliwą mężatką, od 5 lat zaś spełniam się jako mama. To czas, w którym powinnam uczestniczyć w dorastaniu córki, uczyć ją i przygotowywać na kolejne etapy życia, pomagać w zdobywaniu wiedzy. To zbyt młody wiek, by mierzyć się z tematem mojej choroby – przede wszystkim to zbyt młody wiek, by bać się o zdrowie własnej mamy. Nie mogę pozwolić, by choroba w dalszym ciągu zatruwała nasze życie i burzyła wszystko, na co ciężko pracowaliśmy. Patrząc na twarze moich bliskich wiem, że nie walczę tylko dla siebie – ta myśl pomaga mi przetrwać  i odnajdywać siłę w chwilach, w których szczególnie jej potrzebuję. Będę walczyła, bo kocham rodzinę i chcę zbudować dla nas fundament pod szczęśliwą przyszłość.

Wierzę, że z Waszym wsparciem, moja walka będzie jeszcze skuteczniejsza.

Barbara można też wesprzeć przelewem na konto:

Wpłaty w obcych walutach

1,5%