Diagnoza nowotworu to jedno z tych wydarzeń, które zatrzymują wszystko. W kulturze, w której od mężczyzn często oczekuje się siły i kontroli w obliczu trudnych emocji, łatwo poczuć się zagubionym. Ten artykuł to pięć prostych, ale ważnych przesłań, które mogą stać się punktem zaczepienia. Dla Ciebie lub dla kogoś bliskiego, kto właśnie usłyszał diagnozę.
1. Masz prawo czuć lęk.
Lęk, złość, smutek, szok – wszystko, co czujesz, jest naturalne. Diagnoza nowotworu to sytuacja kryzysowa, a reakcja emocjonalna nie jest oznaką słabości, lecz zdrową odpowiedzią organizmu na stres i zagrożenie. Nie musisz udawać, że nic się nie dzieje. Twoje emocje są częścią procesu oswajania sytuacji, a ich przeżywanie może być pierwszym krokiem w stronę odzyskiwania wpływu na swoje życie.
2. Nie jesteś słaby prosząc o pomoc.
Proszenie o wsparcie – czy to bliskich, lekarzy czy specjalistów zdrowia psychicznego – nie odbiera Ci siły. Wręcz przeciwnie: to akt odwagi i odpowiedzialności. W psychoonkologii wiemy, że ci, którzy budują wokół siebie sieć wsparcia, często lepiej radzą sobie z leczeniem i adaptacją do nowej rzeczywistości. Nie musisz radzić sobie ze wszystkim sam.
3. Emocje nie są zagrożeniem.
Wielu mężczyzn, zwłaszcza w obliczu choroby, próbuje „zamykać” emocje w sobie, bo wydają się one czymś, co „tylko przeszkadza”. Ale tłumione uczucia nie znikają – często wracają pod postacią bezsenności, napięcia, wybuchów złości czy izolacji. Warto dać sobie przestrzeń na ich wyrażenie – w rozmowie, w ruchu, w terapii. Emocje nie są Twoim wrogiem – są kompasem, który może Ci pomóc odnaleźć się w nowej sytuacji.
4. Nie musisz wszystkiego wiedzieć i kontrolować.
Poczucie utraty kontroli to jeden z najbardziej stresujących aspektów choroby. Nie musisz znać odpowiedzi na wszystkie pytania. Rozmawiaj z bliskimi, zadawaj pytania lekarzom, bądź szczery wobec siebie, podejmuj decyzje, kiedy jesteś gotów. Daj sobie prawo do niewiedzy i niepewności – to ludzka rzecz, nie oznaka słabości.
5. Nadal jesteś tym samym człowiekiem.
Rak to diagnoza, nie definicja. Choroba nie przekreśla Twojej wartości, tożsamości, ani relacji. Nadal jesteś ojcem, partnerem, synem, przyjacielem, profesjonalistą. Potrzebujesz czasu i uważności, by reorganizować swoją rzeczywistość. Ustalaj zadania, skup się na małych krokach, szukaj wsparcia i nie rezygnuj z tego, co daje Ci radość.
Jeśli jesteś w trakcie leczenia, dopiero zaczynasz tę drogę – wiedz, że są ludzie, którzy chcą Ci towarzyszyć. Z empatią, bez oceniania, z gotowością do wysłuchania. Diagnoza to nie koniec. To etap, który możesz przejść w swoim tempie.
***
Author: Katarzyna Binkiewicz, M.A.
