Jestem Dorota i mam 47 lat, a to moja „raczkowa” historia. Jeszcze jakiś czas temu nowotwór złośliwy wydawał się czymś zupełnie obcym i nieznanym. Teraz to moja codzienność.

Wszystko zmieniło się w grudniu 2020 roku, kiedy na skutek niepokojących objawów udałam się na konsultację lekarską. Wynik z pobranego wycinka dał diagnozę: nowotwór złośliwy odbytu. Rozpoczęcie nowego roku 2021 było dalekie od moich marzeń. Ja miałam rozpocząć nową pracę zawodową, a mój mąż i synek w wieku przedszkolnym mieli spokojnie spędzać dni na wsi. Zamiast tego trzeba było zacząć działać i walczyć: badania, szpital, codzienne leczenie.

Po kilku miesiącach chemio- i radioterapii zostałam poddana badaniom kontrolnym. Liczyłam na poprawę, ale niestety życie znowu mnie zaskoczyło. Pojawiły się przerzuty na węzłach chłonnych przy aorcie. Podjęto decyzję o operacji, jednak ze względu na problamtyczne położenie guza nie udało się osiągnąć oczekiwanych rezultatów.

Od lutego 2021 roku musiałam zrezygnować z pracy zawodowej i prześć na rentę z tytułu niezdolności do pracy, a to ogranicza nasze możliwości finansowe, które są potrzebne na walkę z moim „raczkiem”. Momentami czuję, że opadam z sił, szczególnie gdy podczas leczenia jestem sama w szpitalu, z dala od mojej rodzinki. Mimo to uczę się cały czas, wiem, że w walce z chorobą ważne jest nieustanne pozytywne myślenie i wzmacnianie organizmu. Dlatego dbam o odpowiednią dietę, która niestety razem z kosztami leków, dojazdów na leczenie, jest dla mnie olbrzymim obciążeniem finansowym.

Okres walki z chorobą całkowicie przewartościował moje życie i plany. Obecnie chcę walczyć, by wyzdrowieć i spełnić moje marzenie – widzieć jak mój synek Kacper (6 lat) uczy się, dorasta, odnosi sukcesy, a kiedyś wychowuje własne dzieci. Chcę wywalczyć dla nas jak najwięcej czasu, ale do tego potrzebuję Waszej pomocy.