Agnieszka Brania
Choruję na raka piersi z przerzutami do kości. od 2016 roku jest to IV stadium raka Lekarze dawali mi 3-6 miesięcy życia ,ale dzięki jednemu małemu nie refundowanemu zastrzyku żyje moje kości się nie łamią a dzieci mają w miarę sprawną mamę.
Collection for:
Non-reimbursed drug
26,607.42 PLN from PLN 100,000.00
Date of publication of the collection
08-12-2023
It remained on the subaccount
10,724.85 PLN
Reimbursed expenses
15882.57 PLN
Select your donation amount
My history
Updates:
Aktualizacja z dnia 15.09.2025
Witajcie kochani, co u mnie?
Jestem po konsultacji ginekologicznej, czeka mnie operacja, ale się nie poddaje, przyjmuję to do wiadomości i podchodzę do tego jak do przeszkody na schodach, którą da się ominąć. 14 października będę odbierać wynik tomografii wtedy też dowiem się, czy obecne leczenie dalej działa.
Czasem jest ciężko, nawet bardzo, są dni po chemioterapii, w które ciężko jest mi wstać z łóżka. Wtedy przychodzi mój syn patrzę na niego i wiem, że muszę wstać, bo jestem mu potrzebna. Podaje mi rękę i za wszelką cenę próbuje mi pomóc, przynosi herbatę i jest to piękne. Mimo, że jest dzieckiem autystycznym to ma w sobie tyle ciepła. Córka uczy się w 3 klasie technikum, żeby pomóc mi finansowo postanowiła pójść także do pracy. Dzieci są dla mnie ogromnym wsparciem i muszę dla nich żyć jak najdłużej. Dzięki wsparciu finansowemu, czasem dobremu słowu od Was kochani oraz dzięki Fundacji Rakiety jeszcze tu jestem i mogę się cieszyć rodziną. Sami w życiu z zasiłków nie dalibyśmy rady. Jest bardzo ciężko prosić o pomoc jeśli całe życie sami sobie radziliśmy.
Wiem, jest dużo zbiórek, mnóstwo chorych ludzi, dzieci, sama często pomagałam i pomagam jak mogę ale prawda jest taka, że bez WASZEGO wsparcia wiele osób już by nie było, mnie też.
Z całego serca Wam dziękuję ❤️❤️❤️
Updated on 24/07/2025
Fortunately, the chemotherapy and medications are still working reasonably well – I've already completed my 49th treatment. My health is very unstable. I have a fractured collarbone that, unfortunately, will never heal. A recent CT scan also revealed a ruptured implant. After consulting with an oncological surgeon, I was told that I was a palliative patient and no longer qualified for surgery.Additionally, microcalcifications have appeared, which are a cause for concern. It's difficult to find a private clinic willing to undertake treatment – and if they do, the costs are enormous.
I also have a prolapsed uterus, an attached bladder and intestine, and endometriosis. Tests are underway to rule out metastasis. Surgery in my case carries a very high risk – it could damage my intestine and bladder, which would require a urostomy and colostomy (meaning having to live with two bags). I have to be very careful with my bones – they can spontaneously rupture. After chemotherapy, I'm also struggling with serious skin problems – I have frequent, painful rashes and spots.
I'm scheduled for further tests in September, so we'll see what happens next. I'm under the constant care of a pain management clinic and take strong painkillers—some days it's really hard to get out of bed. I'm also seeing a psycho-oncologist.
My family's situation is also very difficult. My husband is struggling mentally, suffering from depression, and has a disability. Our son, Leo (12), also has a disability – he has Asperger's syndrome, ADHD, and asthma. He is homeschooled and takes psychotropic medications. My treatment and my son's private therapy are very expensive. We survive on benefits.
If it weren't for the foundation's fundraising efforts and the ability to receive invoice refunds, there would be days when we wouldn't even have enough to buy bread. This is our daily life—briefly, but honestly.
Thank you for your support!
Dream:
Nazywam się Agnieszka i mam 55 lat Jestem mamą dwójki cudownych dzieci. W 2016 roku otrzymałam diagnozę breast cancer. At first I was in shock and couldn't believe what was happening. I had thousands of unanswered questions in my head. A week after the diagnosis, my son died, which caused even more suffering.
However, I decided to fight. Shortly thereafter, I underwent mastectomy and hormone therapy. The test results showed that I was healthy. Unfortunately, in 2019 I started having terrible bone pain. Based on an X-ray of the spine, three orthopedists and a doctor agreed that it was a spinal hernia and I was recommended rehabilitation. However, I did an MRI on my own. Then my world collapsed again - numerous problems appeared bone metastases.
Po przepłakanych dniach i nocach wiedziałam, że muszę raz jeszcze przekazać tą straszną wiadomość mojej rodzinie. Najbardziej bałam się o mojego męża, który 3 miesiące wcześniej przeszedł zawał. Rodzina bardzo mnie wsparła w tym trudnym czasie. Zyskałam nową motywację, aby wyzdrowieć.
I quickly organized an appointment at the oncology clinic. During the consultation, the doctor told me words that I remember to this day: "You have 3-6 months left to live. What are you counting on? Please write your will." Fortunately, another doctor gave me hope and started treating me. After some time, it stopped working because - as it turned out - I have a rare mutation of the PIK3CA gene, which excludes me from many therapies. An opportunity for me was a non-reimbursed medicine that cost PLN 9,000. euro per month. We sold everything our family owned and bought one package of medicine. Thanks to clinical trials conducted in Warsaw, I received subsequent doses for free for 8 months. After this time, the drug stopped working again. More metastases appeared to previously uninvolved bones, bringing with them unimaginable pain.
I was offered a new line of treatment as part of the drug program. After 3 months of therapy, I received wonderful news - the pleural tumors disappeared and the bones began to calcify. This news gave me wings. I am currently waiting for the results of a computed tomography scan, which will show whether the treatment is still effective.
Mam lepsze i gorsze dni, ale wciąż walczę dla moich dzieci i męża. Oni są dla mnie siłą napędową. Nasza sytuacja materialna uniemożliwia jednak kontynuowanie leczenia. Program lekowy, w ramach którego otrzymywałam lek na utrzymanie dobrego stanu kości został zamknięty. W związku z tym, jego cena od stycznia 2024 roku wzrośnie niemal dwukrotnie i wyniesie 1600 zł miesięcznie. Do tego dochodzą koszty innych leków. Na utrzymanie naszej rodziny pozostaje nam 1400 zł. Mój syn ma Aspergera astmę i ADHD, wymaga szczególnej troski i nauczania domowego.
We often have to choose whether to buy medicines, fuel or food. For this reason, I have not taken the recommended dose of the drug since November. If I don't take further doses, it will cost me the rest of my health.
I have always tried to help others - today I need help myself. I am begging for support and I thank you from the bottom of my heart.
