Szok, strach, niedowierzanie i obawa co będzie ze mną dalej, to odczucia po otrzymaniu diagnozy, ale jestem energiczną osobą i mam w sobie zew wojownika więc się nie poddaje tym bardziej, że mam dla kogo żyć. Mam dopiero 47, kochającą rodzinę męża i dwie córki, które mimo iż są już w wieku 19 i 25 lat to wciąż potrzebują mamy, a ja chcę być w ich życiu jak najdłużej. 

Rozpoczęłam leczenie chemioimmunoterapią, jednak po sześciu przyjętych seriach badanie kontrolne TK nie przedstawiło oczekiwanej poprawy, wręcz przeciwnie wyniki były gorsze, a do rozpoznania doszedł nowotwór złośliwy jelita grubego. Zostałam zakwalifikowana do chemioterapii według schematu folfox i już przyjęłam pierwszą jej serię. Mimo, iż słyszę diagnozę, że moje życie do końca już może toczyć się między kolejnymi chemioterapiami w szpitalu, a domem to ja wierzę, że moje leczenie w końcu zacznie przynosić pozytywne rezultaty i nie tylko, że nastąpi stabilizacja, ale i poprawa, która doprowadzi do operacji i wyleczenia. Wiara czyni cuda, a mnie potrzeba tylko czasu żeby tego dowieść.