Cześć! Mam na imię Magdalena. Jestem na początku walki z rakiem, po drugiej chemioterapii. Mam ogromną nadzieję na to, że moja odpowiedź na leczenie będzie w 100% pozytywna. Wierzę, że pokonam chorobę, będę mogła zajść w ciążę i przestanę bać się tego, że rak wróci po kilku latach.

We wrześniu 2021 podczas rutynowego badania USG znaleziono u mnie zmianę w lewej piersi. Lekarz od razu skierował mnie na biopsję gruboigłową do poradni onkologicznej, na którą czekałam w kolejce do grudnia 2021 roku. Podczas jej pobierania wiadomo już było, że mogę nastawiać się na najgorsze, ponieważ zmiana urosła dwukrotnie w ciągu kilkunastu tygodni.

Kilka dni przed Wigilią usłyszałam diagnozę: złośliwy, HER2 dodatni, hormonozależny rak sutka. Taka diagnoza ma siłę, by zmiażdżyć ducha i pozbawić woli walki. Na szczęście znalazłam w sobie wystarczającą motywację, by z miejsca szukać pomocy. Wiem, że leczenie będzie długim i skomplikowanym procesem. Na drodze do zdrowia czekają mnie jeszcze: sześć cykli chemioterapii przedoperacyjnej, immunoterapia, hormonoterapia co najmniej pięć lat od zakończenia leczenie szpitalnego oraz zabieg chirurgiczny, którego zakres zależy od wyników badań genetycznych.

Cały czas obawiam się przerzutów i tego, czy leczenie okaże się skuteczne. Na korytarzach w szpitalu i na grupach dla Amazonek spotykam młode dziewczyny, które w dwa lub trzy lata po skutecznym leczeniu dowiedziały się o przerzutach do płuc, kości, OUN czy wątroby. Znajduję w sobie dużo siły i waleczności, wierząc że obecną walkę uda się wygrać. Z drugiej strony, takie spotkania sprawiają, że wzrasta we mnie lęk i obawa, że ta batalia nie skończy się na jednej walce. Jest we mnie dużo lęku o przyszłość… Jeszcze do niedawna swobodnie robiłam dalekosiężne plany, teraz trudno jest mi planować cokolwiek na dłużej niż na kilka tygodni.

Jeśli moja odpowiedź na chemioterapię przedoperacyjną nie będzie całkowita i zostaną znalezione po operacji komórki nowotworowe, czeka mnie wybór między leczeniem refundowanym na NFZ, a skuteczniejszym ale nierefundowanym, którego koszt to około 8000 zł co trzy tygodnie.

Leczenie onkologiczne stanowi też realne zagrożenie dla możliwości posiadania przeze mnie dzieci w przyszłości, dlatego od razu po usłyszeniu diagnozy, zdecydowaliśmy się na zabezpieczenie mojej płodności w klinice in vitro. Niestety w Polsce takie zabiegi w przypadku pacjentów onkologicznych nie są refundowane. Do tego dochodzą suplementy i odżywki, odpowiednia dieta przy chorobie onkologicznej, dodatkowe badania diagnostyczne, konsultacje medyczne, wsparcie psychologiczne, rehabilitacja oraz koszt niezbędnych wyrobów medycznych.

Jeśli mój organizm odpowie pozytywnie na chemioterapię przedoperacyjną to koszt, który poniosę do czasu zakończenia etapu immunoterapii to około 17 000 zł. Jeśli nie odpowiem pozytywnie i zdecyduję na leczenie nierefundowane, to te koszty zwiększą się wielokrotnie. Przed diagnozą prowadziłam jednoosobową działalność gospodarczą, jednak obecna sytuacja uniemożliwia mi regularną i stałą pracę zawodową, dlatego już teraz proszę o wsparcie w procesie leczenia. Nadwyżka wpłat, która nie zostanie wypłacona na pokrycie mojego leczenia, zostanie przekazana na poczet innych podopiecznych fundacji.